JOLANTA KUŚMIERSKA

"Przestrzenie emocjonalne".

Twórczość jako reakcja na wojnę światów – natury i kultury".

Punktem odniesienia dla wszystkich cyklów dzieł składajacych sie na prjekt są ruiny Cementowni Grodziec. Obiekt ten, który można porównać do Strefy (Zony) z filmu Andreja Tarkowskiego Stalker, stał się dla mnie nie tylko inspiracją do twórczości, ale również miejscem sprzyjającym przemyśleniom.

Założeniem moim było, by obrazy, zainspirowane refleksją "w tym obiekcie jak i nad tym obiektem", były nie tylko wypowiedzią o charakterze subiektywnym, ale miały również charakter refleksji natury ogólnej; by skłaniały innych do kontemplacji, pobudzały emocje.

Postanowiłam wydobyć z mroków podświadomości to, co budzi lęk, strach przed życiem, przemijaniem, złem, a także przed spotkaniem z sobą oraz Innym. Chciałam, aby przemówiło to, co nieokreślone, skrywane w podświadomości. Moja twórczość to próba zrozumienia siebie; to chęć zrozumienia również innej rzeczywistości, świata, który wymyka się ludzkim zmysłom.

Terminu wojna światów w odniesieniu do opozycji natury i kultury, używam jako metafory. Mam na myśli zarówno konflikt jaki tkwi w każdym z nas, jak i ten w wymiarze globalnym, gdzie ekspansja cywilizacji zdaje się nie mieć końca, co prowadzi do degradacji środowiska, a w konsekwencji do degradacji życia.