Fotorelacja:

Janusz Tarabuła (ur. w 1931 w Krakowie) – krakowski malarz. Uprawia malarstwo sztalugowe i monumentalne, rysunek i grafikę.

Studia ukończył w 1956 roku na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (dyplom w pracowni Czesława Rzepińskiego). Współzałożyciel Grupy Pięciu, później Grupy Nowohuckiej (1956-61), która odwołuje się do obrazu-przedmiotu, budowanego z „niemalarskich" materii, a staje przeciwko panującemu w akademii postimpresjonizmowi. Od 1961 członek Grupy Krakowskiej. Tarabuła wykonuje w latach 60. obrazy strukturalne o szlachetnych powierzchniach, tworzące z ówczesnej "polskiej biedy" wyrafinowaną estetykę. Ich hieratyczne układy oraz tytuły: "Chusta", "Szata", "Światło", "Wieża"... - świadczą o ukrytych treściach symbolicznych, wiązanych przez krytykę z podłożem filozoficzno-religijnym.

W latach 70. intelektualno-kontemplacyjny charakter malarstwa Tarabuły wzbogacony zostaje o kolor, traktowany jednak bardzo oszczędnie, oraz o motywy geometrii i astronomii.

Lata 80. to dalsze poszerzenie palety i powrót figuracji, niezwykle zresztą umownej. Twórca polichromii kościelnych, m.in. w kościele w Niemysłowicach na Opolszczyźnie (1963).

( Wikipedia)

Janusz Tarabuła, Czytelnia sztuki, 2010, 530x196

Janusz Tarabuła, Plaża

Janusz Tarabuła, Pamięć,1973r.